انسان برای ادامه حیات خود به سازگاری با محیط پیرامون نیازمند است. اجتماعی شدن یک فرایند دوجانبه میان فرد و محیط پیرامون اوست که در آن زندگی می‌کند و تا زمانی که این ارتباط دوجانبه ادامه داشته باشد اجتماعی شدن ادامه خواهد یافت و مقبولیت اجتماعی به‌عنوان عصاره و محصول این فرایند است. جامعه ایرانی در معرض فرایندی خاص قرار گرفته است و ...
بیشتر
انسان برای ادامه حیات خود به سازگاری با محیط پیرامون نیازمند است. اجتماعی شدن یک فرایند دوجانبه میان فرد و محیط پیرامون اوست که در آن زندگی می‌کند و تا زمانی که این ارتباط دوجانبه ادامه داشته باشد اجتماعی شدن ادامه خواهد یافت و مقبولیت اجتماعی به‌عنوان عصاره و محصول این فرایند است. جامعه ایرانی در معرض فرایندی خاص قرار گرفته است و آن میلی سیری‌ناپذیر به کسب مقبولیت و منزلت از طریق نمایش دارایی، ثروت و یا هر امر ممکن دیگری است. اینگونه و به این شدت در جستجوی نمایش برای کسب مقبولیت اجتماعی برآمدن به‌گونه‌ای است که آن را از اشکال به هنجار جستوجوی مقبولیت متمایز می‌کند. اینگونه پیوند مقبولیت و منزلت با نمایش کالا‌ها و افزون بر این میل، اشتها، آرزومندی و اشتیاق سیری‌ناپذیر به کسب مقبولیت پدیده‌ای به لحاظ تاریخی خاص است که پیامد آن نیازمند تحلیل است. به‌بیان‌دیگر هم‌شدت و سیری‌ناپذیری این آرزومندی و هم شیوه‌های پاسخ به آن و هم عوارض مترتب به آن خاص است و آن را از تلاش عادی برای کسب منزلت مقبولیت متمایز می‌کند. به همین دلیل مطالعه و بررسی عوامل تأثیرگذار بر مقبولیت اجتماعی می‌تواند بسیار کاربردی و مهم باشد. در این مقاله با استفاده از نظریه منش و میدان بوردیو به بررسی تأثیر سرمایه فرهنگی، سرمایه اجتماعی، سرمایه اقتصادی و ابعاد آنها به‌عنوان شیوه‌های کسب مقبولیت اجتماعی در جوانان پرداخته شده است. جامعه آماری این پژوهش کلیه افراد نسل‌های دهه 60 و 70 (18-37 ساله) شهر تهران بوده که 400 نفر از آنها به‌عنوان حجم نمونه تحقیق انتخاب شده‌اند. همچنین داده‌های موردنیاز تحقیق از طریق ابزار پرسش‌نامه به روش میدانی گردآوری شده است. تحلیل داده نیز به‌وسیله نرم‌افزار اس پی اس اس انجام گردیده است. نتایج تحقیق نشان داد که بین سرمایه فرهنگی، سرمایه اجتماعی، سرمایه اقتصادی و ابعاد آن با مقبولیت اجتماعی رابطه و تأثیر معناداری وجود دارد. همچنین نتایج حاکی از این است جوانان نسل دهه 60 در مقایسه با نسل دهه 70 اعتقاد بیشتری نسبت به سرمایه اقتصادی و سرمایه اجتماعی به‌عنوان شیوه‌ی کسب مقبولیت اجتماعی می‌دانند. همچنین نسل دهه 70 در مقایسه با دهه 60 سرمایه فرهنگی را به‌عنوان شیوه‌ای مناسب‌تر جهت کسب مقبولیت اجتماعی قلمداد می‌نمایند.